Wędzone kiełbasy i duże słone wypieki


Podawany w kawiarniach i restauracjach w całym kraju, pastel de bacalhau to smażony, słony i delikatny krokiet z dorsza, do którego pochodzenia roszczą sobie prawo różne regiony. W całym kraju są jednak trzy obowiązkowe składniki do gotowania tego przysmaku: dorsz, ziemniaki i posiekana natka pietruszki. Zwykle podawany na zimno i zjadany w dwóch kęsach, ta pyszność przekroczyła Atlantyk, będąc równie popularna w Brazylii, gdzie jest podawana na ciepło i znana jako bolinho de bacalhau.


Z północy kraju niezaprzeczalnie pochodzi pastel de Chaves, spójne kruche ciasto w kształcie półksiężyca, wypełnione mielonym mięsem. Broa de Avintes pochodzi również z północy i składa się z bogatego chleba kukurydzianego, które szczególnie dobrze smakuje posmarowany masłem lub z kawałkiem chorizo, farinheira (kiełbasa wieprzowa z mąki i przypraw) i linguiça (pikantna kiełbasa wieprzowa).


Przemysł kiełbas wędzonych ma długą tradycję w całym kraju. Dla tych, którzy kochają te potrawy, Alheira de Mirandela jest daniem godnym polecenia. To wędzona kiełbasa pochodzenia żydowskiego, zrobiona z mięsa drobiowego i smalcu, która doskonale smakuje smażona z gotowanymi warzywami, sałatką, frytkami i jajkiem sadzonym.


Francesinha to typowe danie z Porto, bogate także w produkty z wędzonej kiełbasy. To kanapka wypełniona linguiçą, kiełbasą, szynką i stekiem, zawinięta w stopione plasterki sera. Eksperci twierdzą, że najlepszą częścią tej bomby kalorycznej jest w rzeczywistości sos, którym polana jest kanapka. Zapiekana z pomidorem, piwem i ostrym sosem, za to warto umrzeć!

Sardynki XL w LX City i inne przekąski morskie


Uroczystości lizbońskie oddają cześć Świętemu Antoniemu z Lizbony, patronowi miasta, i zawierają obowiązkowy składnik: grillowaną sardynkę, zwykle spożywaną na ulicy z chlebem przy akompaniamencie muzyki folkowej. Amêijoas à Bulhão Pato to kolejna smaczna przekąska – małże gotowane z czosnkiem, oliwą i kolendrą. Nie można nie spróbować tego typowego dania z regionu środkowego wybrzeża. Smakuje najlepiej jako przystawka lub przekąska do piwa.


Dorsz to kolejny przysmak gotowany w całym kraju według przepisów nazwanych na cześć regionów, w których zostały stworzone. Bacalhau à minhota jest tego dobrym przykładem, gdzie plastry dorsza podawane są po usmażeniu w tym samym oleju, który służy do smażenia frytek.
 

Dishes of flesh, bone… and other parts

Portuguese meat specialties are overall substantial and in some cases recommended for corageous palates only. The lisbonian dish iscas com elas is a good example of such characteristics — pig liver strips marinated in white wine and vinegar, fried in lard and sided with boiled potatoes. In the North of the country, the typical Tripas à moda do Porto is also a nourishment only suitable for “brave people”, since it utilizes the guts of several animals in its cooking; this dish was created 600 years ago.

Another good example of “tough” northern food is the specialty rojões à minhota: boneless but greasy chops of pork, whose most famous garnishes are sarrabulho rice or sarrabulho mash, both of them cooked with blood. Pork is also the main ingredient of feijoada à transmontana, an original from the locality of Candedo in which the flesh is used from the pork’s ear… to its foot.

Potrawy z mięsa, kości… i innych części


Portugalskie specjały mięsne są ogólnie rzecz biorąc pokaźnych rozmiarów, a w niektórych przypadkach zalecane są tylko dla odważnych smakoszy. Dobrym tego przykładem jest lizbońskie danie iscas com elas – paski wątróbki wieprzowej marynowane w białym winie i occie, smażone na smalcu z dodatkiem gotowanych ziemniaków. Charakterystyczne danie dla północy kraju - Tripas à moda do Porto, jest również odpowiednie jedynie dla „odważnych ludzi”, ponieważ do gotowania wykorzystuje wnętrzności kilku zwierząt. Danie powstało 600 lat temu.


Innym dobrym przykładem „twardego” północnego jedzenia jest specjalność rojões à minhota: tłuste kotlety wieprzowe bez kości podawane ze słynnymi dodatkami takimi jak ryż sarrabulho lub zacier z sarrabulho, oba gotowanymi z krwią. Wieprzowina jest także głównym składnikiem feijoada à transmontana, oryginalnego dania pochodzącego z miejscowości Candedo, do przyrządzenia którego używa się mięsa pobranego z ucha wieprzowego… aż po stopę.


Ciasto palce lizać


Oprócz cukru, który jest niezbędny, najbardziej tradycyjne i cenione portugalskie ciasta nie mogą obejść się bez jednego konkretnego składnika: jajek. Są tak ważne, że ochrzciły nawet ovos moles (miękkie jajeczka), oryginalne specjały pochodzące z miasta Aveiro składające się z muszli i bardzo słodkiego nadzienia. Jajka nadają również piękne odcienie żółci lizbońskim pastéis de Belém, tartom serowym z Sintry i ciastom z Azeitão (typowym dla regionu Setúbal).


Słodycze pochodzenia klasztornego, które należy spożywać łyżką, są równie słodkie, smaczne i bogate w jajka. Wśród takich przysmaków znajdziemy delikatne ciasto z Alfeizerão (region Alcobaça), sericaia z Alentejo, smaczniejsze, jeśli dodamy do niego prun z Elvas, oraz budyń Abade de Priscos, typowy dla Bragi i gotowany z niezwykłym składnikiem - małymi kawałkami smalcu.

Smaczna i zróżnicowana kuchnia portugalska zyskała uznanie w roku 2015, kiedy to parlament ustanowił ostatnią niedzielę maja Narodowym Świętem Portugalskiej Gastronomii. Dieta śródziemnomorska została w 2013 roku wyróżniona tytułem Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Ludzkości nadanym przez UNESCO. Jej tajniki są w Portugalii przekazywane z pokolenia na pokolenie, podobnie jak w takich krajach jak Hiszpania i Grecja.